Það birtir til

Eins og þú sérð, lesandi góður, er komið nýtt og bjartara útlit á blogsíðuna mína. Þetta er gert fyrir þig, enda grunar mig að þú hafir verið orðinn eilítið þreyttur á þessum drungalega dökkbláa lit sem hefur verið ráðandi hingað til. Vitinn vinstra megin er í sérstöku uppáhaldi hjá mér, enda starfaði ég sem vitamálari fjögur sumur. Ég vona að þér falli breytingin jafnvel í geð og mér.

Einn '35-brandari að lokum í tilefni dagsins:

S j ó m a n n a s a g a:

Gamli skipstjórinn var allra mesti harðstjóri og drabbari og því illa liðinn af öllum skipverjum. Eitt sinn er skip hans lá í höfn í hitabeltinu, kom hann fullur um borð eitt kvöldið og datt í sjóinn. Þar var krökkt af hákörlum. Jens háseti sá ófarir skipstjórans af tilviljun og gat loksins draslað honum heilum á hófi um borð.

„Hvernig á ég nú að þakka þér þetta, Jens minn góður“, mælti skipstjóri hrærður og leit skelkaður ofan í kolsvartan sjóinn.

„Blessaður, þú mátt bara ekki segja eitt orð um þetta við hina piltana, því að þá berja þeir mig til óbóta“, svaraði Jens dauðhræddur.